KOMPOZYCJE “ŻAŁODZIEJA”

oklad-mala1“ŻAŁODZIEJA, CZYLI CO SIĘ DZIEJE W ŻAŁOBIE (ŻAŁOBA I NADZIEJA)”
1
Te kompozycje psychoterapeutyczne są odpowiedzią na dramatyczne i rozpaczliwe pytania, które zdarzyło ci się już być może zadać, lub które kiedyś sobie postawisz. “- Co robić, kiedy stracę kogoś? Jak mam się zachowywać? Co teraz czuć? Czy to, czego doświadczam, co robię, co myślę, jest dobre, właściwe, odpowiednie? Kiedy i czy w ogóle to cierpienie się skończy? A może będzie trwać już zawsze? Kim teraz jestem?”
Innymi słowy służy ona do pracy psychoterapeutycznej z konsekwencją utraty – żałobą, a w szczególności do wspierania jej domykania poprzez kompleksowe przepracowanie i doświadczenie korekcyjne (termin “korekcyjne doświadczenia emocjonalne” oznacza, że w doświadczeniu psychoterapeutycznym, że człowiek ma szansę na inny rodzaj doświadczenia emocjonalnego, który może naprawić traumatyczny wpływ wcześniejszych doświadczeń (Alexander, F., French, T. M., et al. (1946). Psychoanalytic Therapy: Principles and Application).

32
Co to jest żałoba i kiedy ją przeżywamy?
Żałoba to wielowymiarowa i często długotrwała reakcja na utratę. Definicja ta wymaga wyjaśnienia trzech słów: “wielowymiarowa”, “długotrwała” i “utrata”.

Wielowymiarowość żałoby
Żałoba, będąc obecna, pojawia się we wszystkich wymiarach życia i dlatego na wszystkich jego obszarach nasze funkcjonowanie może się zmieniać. Funkcjonujemy inaczej na poziomie emocjonalnym, poznawczym, w relacjach z ludźmi, w codziennych aktywnościach, na poziomie zdrowia, dbania o siebie, rozwoju, podejmowania decyzji. I wszystkie wymiary naszego funkcjonowania zmieniają się pod wpływem żałoby.

Długotrwałość żałoby 4
Proces żałoby prawidłowo przeżywanej trwa rok. Na każdym etapie żałoby pojawiają się określone emocje, które potrzebujemy przeżyć. Czasem trudność w ich przeżywaniu powoduje, że zatrzymujemy się na danym etapie. Wtedy albo hamujemy doświadczanie emocji, albo “rozsiadamy się” na danej emocji, pławimy w niej. Jeśli na którymś etapie nastąpi zahamowanie – skutkuje to objawami zarówno psychopatologicznymi jak też fizycznymi oraz dramatycznym obniżeniem jakości życia.

2Utrata
Na skutek utraty kogo lub czego przeżywamy żałobę? Odpowiedź brzmi: wszystkich i wszystkiego. W sposób oczywisty żałoba towarzyszy utratom bliskich osób na skutek ich śmierci, ale również wtedy, gdy odchodzą niekoniecznie w ostatecznym wymiarze. Przeżywamy ją po zakończonym związku, utraconej relacji. Jesteśmy w żałobie również po utracie “rzeczy”: pracy, majątku, pozycji społecznej, możliwości, które mieliśmy. Możemy przeżywać żałobę po stracie zwierząt domowych, które, będąc naszymi towarzyszami w życiu codziennym, stały się członkami naszych rodzin. Żałobę przeżywamy także po stratach związanych z naszym ciałem: amputacjach, ekstrakcjach, uszkodzeniach. Wreszcie, co jest najmniej oczywiste i wyłoniło się w naszym doświadczeniu psychoterapeutycznym, ludzie przeżywają żałobę po sobie samych: cierpią na skutek utraconego dzieciństwa; zatracenia siebie w niekonstruktywnych relacjach; żałują, że nie potrafili lub nie mieli warunków, by zadbać o siebie w pewnych sytuacjach życiowych, przez co zostali narażeni na zranienia. Można zaryzykować stwierdzenie, że każdy z nas ma w swoim doświadczeniu przeżywanie żałoby. A ponieważ przeżywanie żałoby jest trudne, niezwykle często zdarza się, że proces ten jest hamowany, przez co przechodzi w stan utajenia. Efekt: nieprzeżyta żałoba nie pozwala się nam rozwijać, iść do przodu, korzystać z naszego potencjału. Dlatego właśnie stworzyliśmy płytę, która służy do pracy psychoterapeutycznej z żałobą. Każdy utwór tworzy przestrzeń do przepracowania innego jej etapu, innych stanów emocjonalnych. Odbywa się ono, ponieważ muzyka wspiera przeżywanie, doświadczanie emocji i pozwala na ich odreagowanie. Prawie każda piosenka ma tekst, gdzie słowa rezonują w doświadczeniu słuchacza swoimi literalnymi lub metaforycznymi znaczeniami. Jednak to linia melodyczna i harmonia wprawiają go w odpowiednie wibracje, tworzą dogodne środowisko dla pełnej integracji przeżywanego doświadczenia.

5
Te kompozycje  układają się w pewną emocjonalną historię: uniwersalną historię uczuć, które pojawiają się w żałobie oraz historię zdarzeń, która dla każdego słuchacza jest trochę inna. Historia żałobna to zawsze historia miłosna – jej podstawą jest wielka miłość. Zwykle tracąc, mamy wrażenie, przeświadczenie, że tracimy również tę wielką miłość. Próbujemy także zakończyć ból, cierpienie towarzyszące utracie poprzez odcięcie się lub zahamowanie ich przeżywania. Wraz z tym działaniem tracimy jednak dostęp do miłości i, paradoksalnie, cierpimy bardziej wraz z tą kolejną utratą. Prawidłowo przeżyta żałoba daje nam możliwość, aby ta miłość trwała wiecznie i pozwalała nam rozkwitać.

Wszystkie te kompozycje powstały z potrzeby serca i zostały stworzone sercem. Odpowiednim określeniem jest, że zarówno melodie, słowa, jak i ich aranżacje wyłaniały się i ukazywały naszej świadomości stopniowo. Jakby gdzieś obok istniała właściwa rzeczywistość, nie do końca dostępna naszym zmysłom. Niedostępna, by nas chronić…, oszczędzić…, stać się dopiero stopniowo i fragmentami pojmowalną. Zrozumienie przychodziło z czasem. Nie opieraliśmy się na logice liniowej, algorytmicznej. Porzuciliśmy wiedzę: książkową, techniczną, racjonalną. Zapomnieliśmy o zasadach muzyki, regułach rządzących harmonią. Uruchomiliśmy nasze serca, intuicje, empatie. Utwory powoli wyłaniały się z naszej nieświadomości – zbiorowej. Nie mieliśmy ustalonego ani porządku, ani planu. Za C. G. Jungiem oraz B. Hellingerem: nieświadomość zbiorowa oznacza „wspólną, ponadosobową psyche”, w której skład wchodzą archetypy i popędy będące wrodzonym wyposażeniem indywidualnej psychiki każdego człowieka; nieświadomość zbiorowa steruje świadomością, przystosowując ją do prawidłowości wewnętrznej, wspólnych całej ludzkości; ma porządek niedostrzegalny dla świadomości, działa w sposób celowy; jest wieczna, o ile wieczny jest gatunek ludzki, jest zatem niezależna od czasu i przestrzeni; wyraża się poprzez symbole; rozwój człowieka polega na coraz lepszej integracji jego świadomości z nieświadomością zarówno indywidualną, jak i zbiorową.

8
I oto się stawała: “ŻAŁODZIEJA, czyli co się dzieje w żałobie.”
Zaczęliśmy od miejsca najbardziej oczywistego, najboleśniejszego. Stopniowo pojawiały się i inne elementy rozumienia: radość, szok, smutek, żal, złość, by zakończyć miłością. Dźwięki, wibracje, harmonie, rytmy, oddechy, akcenty, zbitki zgłosek i głosek, połączenia głosów męskich i żeńskich, a także emocjonalne zaangażowanie sprawiają, że werbalność staje na drugim planie. Rytmy, harmonie, tempo, powtarzalność, renesans, barok i proste melodie wzięte żywcem z serca. Określenie tej muzyki, nazwa, także wyłoniła się sama, pojawiając się jako pewna oczywistość. Muzyka od serca, od trzewi, do oddychania i rozumienia na poziomie bez słów i pojęć – “MUZYKA ORGANICZNA”. Muzyka ta jest jak wędrówka do wnętrza nas samych, do wnętrza ziemi, gdzie harmonijnie wraz z oddechem świata pulsuje energia życia. Okazuje się, że te kompozycje są ponadczasowe, ponadkulturowe i ponadspołeczne. Utworów tych słuchali do tej pory Polacy w różnym wieku, Ukraińcy, Rosjanie, całkowici sceptycy i entuzjaści. Skutek jest zawsze taki i ten sam: kontakt z najgłębszymi pokładami humanistycznego jestestwa.

6 5
John Lennon wyraził to językiem poezji:
“Wyobraź sobie, że nie istnieje Raj (Niebo),
to nie okaże się trudne kiedy spróbujesz
pod nami nie ma Piekła, nad nami jest tylko niebo
Wyobraź sobie, że wszyscy ludzie żyją dniem dzisiejszym
Wyobraź sobie, że nie ma państw. To naprawdę proste.
Nie ma po co zabijać ani umierać, nie ma też żadnej religii
Wyobraź sobie, że wszyscy ludzie żyją w pokoju
Możesz powiedzieć, że jestem marzycielem, ale nie jestem w tym sam
i mam nadzieję, że któregoś dnia przyłączysz się do nas,
a świat będzie żył w jedności
Wyobraź sobie, że nie ma własności, ciekawe, czy potrafisz?
Nie ma chciwości ani głodu, a wszyscy są sobie braćmi
Wyobraź sobie, że wszyscy ludzie dzielą świat ze sobą
Możesz powiedzieć, że jestem marzycielem, ale nie jestem w tym sam
Mam nadzieje że któregoś dnia dołączysz do nas,
a świat będzie żył w jedności.”
Może jesteśmy marzycielami, ale na pewno nie jesteśmy w tym osamotnieni.
I rzeczywiście, mamy nadzieję, że któregoś dnia przyłączysz się do nas.

76
Nie ma jednej odpowiedniej metody pracy z tymi utworami. Można to robić na różne sposoby. Najbezpieczniejszym i najbardziej efektywnym jest korzystać z nagrań pod okiem psychoterapeuty, mającego doświadczenie w pracy z ©muzyką organiczną. Czasem skutecznym będzie przejście procesu od początku do końca, a czasem sprawdzenie, który utwór rezonuje w nas, porusza struny naszych emocji najsilniej. Jeśli zaś zdarzy się, że któryś poruszy Cię za mocno w Twojej ocenie, porozmawiaj o tym ze swoim psychoterapeutą. Razem sprawdźcie, jakie trudne emocje uniemożliwiają Ci szczęśliwe życie i hamują Twój rozwój.